Karolina Głogowska

Psychoterapia psychotraumatologiczna

Uczucia mają znaczenie. Dają głębię i sens życiu. Zwrócenie się ku życiu pozwala na inne wybory. Dobre relacje osobiste i zawodowe są skutkiem ubocznym.

Pomoc terapeutyczną kieruję do osób gotowych nauczyć się czytać siebie ze zrozumieniem.

Umów się na wizytę

To co leczy to relacja terapeutyczna.

Konsultacje
&nbsp

Konsultacje z psychoterapeutą służą rozpoznaniu problemu i wyboru odpowiedniej formy wsparcia. Takich spotkań może być kilka. Konsultacje są dla każdego – nie ma przeciwwskazań, są nieinwazyjne. Konsultacje polegają na rozmowach i nie są formą leczenia zaburzeń czy rozwiązywania kłopotów.

Psychoterapia indywidualna osób dorosłych

Terapia długoterminowa (kilkuletnia) oparta na wiedzy i metodzie psychoanalitycznej. Służy leczeniu nieśmiałości, trudności z nawiązywaniem i utrzymywaniem trwałych, dobrych relacji, także w leczeniu depresji, nerwic i zaburzeń osobowości. Terapia umożliwia rozwój wewnętrznego potencjału i cieszenie się życiem.

Psychoterapia indywidualna dzieci

Długoterminowa psychoterapia dla dzieci oparta na zabawie. Terapeuta przy użyciu zabawek, rysunków, rozmów pomaga dziecku przepracować nieśmiałość, nerwowość, agresywność, lękliwość, lęki natury społecznej, problemy adaptacyjne, problemy z jedzeniem, moczenie nocne czy inne trudności.

Interwencja kryzysowa
&nbsp

W trudniejszych momentach życia może okazać się potrzebne profesjonalne wsparcie. Taki rodzaj psychoterapii krótkoterminowej to pomoc w sytuacjach takich jak śmierć bliskiej osoby, choroba, skutki zdarzeń losowych czy traum. Zrozumienie i wsparcie to klucz, który umożliwia powrót do życia, nawet po przejściach.

Kto może skorzystać z psychoterapii?

Pomoc psychoterapetyczna jest skierowana do:

  • osób chcących lepiej poznać i zrozumieć siebie, a przez to poprawić jakość swojego życia i relacji z ludźmi,
  • pragnących odblokować swój wewnętrzny potencjał, poznać i rozwinąć swoje zdolności skutecznego radzenia sobie w życiu,
  • potrzebujących wsparcia w kryzysie,
  • rodziców, którzy nie wiedzą jak pomóc swojemu dziecku w jego problemach,
  • osób przeciążonych pracą zawodową i pragnących to zmienić,
  • osób, które mają kłopoty w nawiązaniu i utrzymaniu trwałej, satysfakcjonującej więzi z drugą osobą,
  • osób, które nie radzą sobie ze swoją złością i nerwowością,
  • cierpiących z powodu nerwicy, depresji, lęków, fobii, natręctw, anoreksji, bulimii, zaburzeń osobowości, lęków społecznych i trudności adaptacyjnych,
  • dzieci, młodzieży i dorosłych mających trudności w przejściu przez tzw. kryzysy rozwojowe (dojrzewanie, wchodzenie w dorosłość, przechodzenie z młodości w wiek średni, starzenie się, problemy wynikające z wieku podeszłego).

Ważne - wczesna pomoc psychoterapeutyczna, redukuje skutki trudnych wydarzeń z życia. W dostrojonej przestrzeni i relacji terapeutycznej nie jest się samemu i można przepracować nawet najtrudniejsze zdarzenia i emocje. To podnosi jakość życia. Psychoterapię można zaczynać nawet w wieku niemowlęcym!

Jak wygląda proces psychoterapeutyczny?

Konsultacje psychoterapeutyczne

Psychoterapię poprzedzają konsultacje. Zwykle jest to kilka spotkań pozwalających obu stronom przekonać się czy proces leczenia może się między nimi wydarzyć. To czas, kiedy terapeuta poznaje problemy osoby zgłaszającej się po pomoc oraz ma możliwość zobaczenia czy pacjent ma gotowość do poznawania siebie. 

Gdy obie strony podejmą decyzję, ustala się ”setting” i ważne zasady współpracy. Tworzone są w ten sposób bezpieczne ramy procesu leczenia.

Relacja terapeutyczna
&nbsp

Czas trwania psychoterapii to zwykle proces wieloletni (interwencja w traumie to proces krótkoterminowy). Brak presji i pośpiechu pozwala rozpoznać, zrozumieć i przepracować mechanizmy, które kształtowały się przez wiele lat. Relacja terapeutyczna jest bezpieczną przestrzenią, w której można odtworzyć ważne, wczesne relacje pacjenta.

Umysł pacjenta w umyśle psychoterapeuty znajduje bezpieczną przestrzeń o potencjale leczącym. Są tu granice, jest empatia i specjalny rodzaj trzymania terapeutycznego. Pacjent odtąd nie jest “z tym wszystkim” sam.

Kiedy można zakończyć terapię?

Zbudowanie i ugruntowanie zdolności do nawiązywania i utrzymywania satysfakcjonujących związków z ludźmi z równoczesną zdolnością do wykonywania dającej spełnienie pracy to etap terapii, po którym oboje, tzn. pacjent i terapeuta, zaczynają omawiać zakończenie psychoterapii.

 

Gdy mają przekonanie, że przeszkody blokujące potencjał rozwojowy zostały usunięte, a potencjał twórczy i relacyjny zbudowane, terapia może się zakończyć. Warto skorzystać z takiej możliwości rozwoju osobistego i sposobu powrotu do życia, relacji i siebie.

Karolina Głogowska

psychotraumatolog; psychoterapeuta w trakcie szkolenia w Fundacji PCP w Gdańsku.

Oferuję wsparcie w kryzysie oraz psychoterapię długoterminową w nurcie opartym na klasycznej teorii traumy Freuda, rozwiniętej i opracowanej o współczesną myśl psychologiczną i podejście psychoterapii psychoanalitycznej jako psychoterapeuta psychotraumatologii, w trakcie szkolenia. Stale się kształcę i poddaję swoją pracę superwizji.

2004-2009 Pomorski Uniwersytet Medyczny Wydział Stomatologii
2015-2017 Intensywne kształcenie holistyczne w ramach International Association For Orthodontics
2019-2020 szkolenie z Ustawienia Rodzin wg metody B.Hellingera u Anny Brzozowskiej
2020 Recall Healing / Total Biology Level 3 Gilbert Renaud
2020 Metaphysical Anatomy Level 1 i 2 Evette Rose
2021-2022 Certyfikacja z PSYCHOTRAUMATOLOGII w Fundacji PCP u Alfreda Waltera
2022-2023 kurs ustawień „Family Affair” u Heiko Heinrichs 
2022 rozpoczęcie Szkoły Cichych Ustawień GW Reneta Perez /w trakcie/
2022-2024 Podstawy Psychoanalizy w Fundacji PCP u Alfreda Waltera
2024-2026 kontynuacja kształcenia jako psychoterapeuta psychotraumatologii w Fundacji PCP u Alfreda Waltera /w trakcie/

Dane kontaktowe

PravNavJav Karolina Głogowska
Walczaka 25 pok. 30
66-400 Gorzów Wielkopolski

Pytania i odpowiedzi

Trauma w kontekście psychiki odnosi się do zranień emocjonalnych lub/i fizycznych zostawiających trwały ślad w sposobie funkcjonowania osoby, która doświadczyła lub wciąż jest poddawana trudnemu, ponad siły, doświadczeniu. Źródłem traumy może być potężny, jednorazowy uraz (trzęsienie ziemi, powódź, gwałt, inne) lub stałe, długoterminowe narażenie na zagrożenie, przemoc. Również trudne dzieciństwo, np. w rodzinie, gdzie ważna dla pacjenta osoba (mama, tata, rodzeństwo) ciężko chorowała lub osierociła, także rodziny alkoholowe, kazirodcze lub o innym rodzaju przemocy.

Stan wojny czy pandemii to warunki, które nawet, jeśli nie przyniosły bezpośrednich strat w zdrowiu, majętności czy członkach rodziny, mogły odcisnąć piętno psychiczne. Trauma dotyka ofiary, sprawców i świadków. Im młodszy człowiek poddawany jest traumatyzującym doświadczeniom, tym większy wpływ na jego zdrowie psychiczne. Ponadto dowiedziono, że dziedziczymy traumy. A to znaczy, że nieopracowane doświadczenia naszych rodziców, dziadków, pradziadków, a nawet jeszcze dawniejsze, mamy uwewnętrznione jako przekaz emocjonalny i behawioralny, w formie tzw. traumy transgeneracyjnej.

Trauma transgeneracyjna to zapis relacji i wydarzeń, który obejmuje nie tylko pierwsze chwile własnego życia i dzieciństwo, ale również okres prenatalny oraz doświadczenia poprzednich pokoleń. Sposób, w jaki dorosły człowiek przeżywa swoje życie – cierpienie, którego doświadczamy dziś – może być kontinuum czegoś, co wydarzyło się wcześniej i jest nieuświadomione. Stanowi wzorzec relacji, zachowań i uczuć; może stać się również źródłem zaburzeń, takich jak lęki, nerwice, depresje oraz problemy w relacjach. Aby to zrozumieć oraz poczuć wpływ na kształt własnego życia, warto udać się po pomoc psychoterapeutyczną.

Psychoterapia psychotraumatologiczna to rozwinięcie podejścia terapeutycznego psychoterapii psychoanalitycznej zbudowanej na klasycznej psychoanalizie Freuda.

Przynosi pacjentowi ulgę w cierpieniu poprzez odkrywanie nieświadomych obszarów oraz wewnętrznych konfliktów i przepracowywanie ich. Podczas spotkań terapeutycznych odbywa się rozmowa. Powoli powstaje relacja terapeutyczna. To pozwala pacjentowi przenosić uczucia, fantazje, schematy zachowań z relacji z bliskimi osobami z przeszłości, do relacji z psychoterapeutą. Stopniowo pacjent poznaje siebie. Skutkuje to naprawą szkodliwych sposobów nawiązywania i budowania relacji, poprawą jakości życia, odzyskaniem radości czy poczucia własnej wartości.